Waarom je jouw ideeën wel moet delen
KayleeRosalina
In Opinie, Wetenschap Posted november 06, 2019
Hoe komt het eigenlijk dat wij als Homo sapiens de neanderthalers hebben overleefd? “Wauw, Kaylee. Waar in hemelsnaam heb je het over? Ik dacht dat we hier op een ondernemersblog waren.” Ik vermoed dat er op het moment zo’n soort gedachte door je hoofd heen gaat. Maar, is ondernemen ook niet een soort survival of the fittest? Of (spoiler alert!) als we Rutger Bregman’s artikel lezen: survival of the friendliest. In zijn artikel ‘Hoe de mens de baas op aarde werd‘ legt Rutger een relatief nieuwe evolutietheorie uit die stelt dat we de neanderthalers niet hebben overleefd omdat we sterker, slimmer of gemener zijn; we hebben ze overleefd omdat we vriendelijker zijn. Juist onze sociale vaardigheden en natuurlijke neiging tot kennis delen heeft ervoor gezorgd dat wij hier nog op aarde zijn. En daarin zie ik parallellen met ondernemerschap.
Zet je schrap, want vandaag worden we even wetenschappelijk.
Social Learning
Om te achterhalen waarom wij als mensen de machtigste dieren op aarde zijn, worden we in wetenschappelijk onderzoek vaak vergeleken met andere diersoorten. Voornamelijk met apen. Omdat ze zoveel op ons lijken kunnen we in kaart brengen wat de unieke menselijke eigenschappen zijn waaraan we onze voorsprong te danken hebben. Uit onderzoek van Hermann et al. (2007) blijkt dat we vooral op het sociale domein sterker zijn (dat blijkt overigens uit veel meer onderzoeken). Zo scoren we beter op Theory of Mind en communicatie dan andere primaten. Maar het echte grote verschil zit in onze capaciteit tot social learning.
Social learning is een vorm van leren door middel van het observeren en imiteren van iemand anders. Oftewel: leren van anderen.
Bandura (1971)
Het blijkt dat wij als Homo sapiens een evolutionair voordeel ten opzichte van de neanderthalers hadden, omdat we onze kennis met elkaar deelden. Waar de neanderthalers hun kennis en vaardigheden vooral bij zichzelf hielden, zijn wij als Homo sapiens sterren in afkijken, nadoen en van elkaar leren. Dat geeft ons een grotere overlevingskans, omdat bijvoorbeeld niet ieder individu zelf hoeft te ontdekken hoe je vis kunt vangen.
“In zijn eentje was een Neanderthaler misschien wel slimmer dan een homo sapiens, maar wij waren veel beter in plagiëren.”
Rutger Bregman (2018)
Een voorsprong vanwege collectiviteit
Joseph Henrich (2017), professor aan Harvard University, stelt in ‘The Secret of Our Success‘ dat het ons collectieve brein hetgene is wat er voor zorgt dat we als menssoort zo succesvol zijn. Net als Hermann et al. (2007) geeft hij aan dat de kennis die we als individuen hebben niet per se zo indrukwekkend is. De kennis die we als groep creëren door onderling uit te wisselen is daarentegen erg krachtig. Die kracht is volgens hem afhankelijk van:
- de grootte van de groep
- de onderlinge verbondenheid
Hij ziet onze cultuur van kennisdeling als de drijvende kracht achter de cumulatieve ontwikkeling van de mens. En dé reden dat wij zo’n succesvolle diersoort zijn; we hoeven het wiel niet telkens opnieuw uit te vinden.
Connectivisme
We hebben altijd al geweten dat er kracht zit in samenwerking. Aristoteles zei het al: “het geheel is sterker dan de som der delen“. Maar het idee van een soort collectief brein doet in de Westerse onderwijswetenschappen pas redelijk recentelijk zijn intrede. Ik vermoed overigens dat het in de antropologie al eerder is opgedoken. Siemens (2005) beschrijft een soortgelijk idee in zijn leertheorie voor de 21e eeuw: het connectivisme.
Het connectivisme stelt dat leren niet (langer) alleen binnen een individu plaatsvindt. We halen onze kennis en vaardigheden juist uit het maken van interpersoonlijke connecties. Leren is een cyclus volgens Siemens.
“The starting point of connectivism is the individual. Personal knowledge is comprised of a network, which feeds into organizations and institutions, which in turn feed back into the network, and then continue to provide learning to individuals.”
Siemens (2005)
Dat betekent dat je kennis kunt delen waar jouw gemeenschap van groeit. Uiteindelijk, door de groei van jouw gemeenschap of community kun je zelf ook weer nieuwe waardevolle dingen leren. Zo blijf je elkaar telkens versterken. En dat is survival of the friendliest.
Collectiviteit in het ondernemen
Als onderwijskundige word ik natuurlijk dolenthousiast van deze inzichten. Dat wij de neanderthalers hebben overleefd komt door ons leervermogen? Wauw! Maar, ik zie ook veel aanknopingspunten voor vertaling naar ondernemerschap.
Vroeger dachten we dat je hard moest zijn om te overleven én om te ondernemen (survival of the fittest). Kijk bijvoorbeeld naar de film The Wolf of Wallstreet. De titel zelf zegt het al: Jordan Belfort dankt zijn succes aan zijn wolfachtige eigenschappen. In onze cultuur associëren we wolven met kracht, sluwheid en individualisme (ironisch, want wolven zijn eigenlijk juist erg sociale dieren). Een goede ondernemer had een focus op geld, kon goed onderhandelen of manipuleren en zette zichzelf voorop. Maar, is dit eigenlijk wel de complete waarheid?
Soms kom ik dit type ondernemer nog wel tegen. Ze zijn vaak bang zijn om hun ideeën te delen, omdat iemand anders er misschien mee aan de haal kan gaan. Maar tegenwoordig kom ik veel vaker een ander type ondernemer tegen. De ondernemer die weet dat we samen veel sterker staan. De ondernemer die weet dat co-creatie leidt tot mooie dingen. En de ondernemer die niet bang is om zijn of haar kennis te delen; sterker nog dat doet ‘ie graag. Ik zie een steeds grotere groep ondernemers ontstaan die zich niet thuis voelen in het archetype van de wolf. We zoeken meer en meer naar verbinding, connectie en saamhorigheid. Er ontstaan veel netwerkgroepen, facebookgroepen en masterminds met gelijkgestemden. Het connectivisme is onze dagelijkse praktijk al ingeslopen.
Gelukkig.