Schrijven zonder te typen

KayleeRosalina

In Backstage Posted februari 04, 2021

Ik heb een primeur voor je. Deze blog heb ik “geschreven” vanuit mijn bad. En dat deed ik met mijn handen onder water. Hoe kan dat nou? Heel simpel, ik gebruik spraaksoftware.

Wat je misschien niet van mijn weet, is dat ik een chronische ziekte hebt. Mijn chronische ziekte heeft fibromyalgie en houdt in dat ik last heb van chronische pijn, chronische vermoeidheid en soms ontstekingen. Die ontstekingen komen en gaan. En er zijn periodes dat ik daar heel lang geen last van heb. Maar de Coronacrisis bracht wat roet in het eten. En op dit moment heb ik ontstekingen in mijn handen. En ja, als onderwijskundige is een groot deel van je werk schrijven. Dus dat is dan onhandig (pun intended), als je dat niet kunt.

Daar komt nog bij dat je als ondernemer ook niet zomaar ziek kunt zijn. Als ik mijn werk niet doe, dan wordt het niet gedaan. Don’t worry, als ik echt ziek ben dan kies ik er ook voor om echt rust te nemen natuurlijk. Maar tegelijkertijd zoek ik een manier om te kunnen werken ondanks de ontstekingen die ik nu heb. Als je me gevolgd hebt de afgelopen tijd, dan heb je misschien ook gemerkt dat ik best wel veel investeringen heb gedaan. Ik kocht een zit-stabureau voor thuis, een zit-stabureau voor op kantoor, een reMarkable, een massageapparaat, een mechanisch toetsenbord, een mechanische muis, en vast nog wel wat andere dingen die ik nu vergeet. Oh ja, en ik kocht het uitvouwbare bad voor thuis. Ook verhuisden we ons kantoor naar een groter kantoor, zodat we ruimte hadden om te bewegen en zodat we een bank konden neerzetten. Best een aantal flinke investeringen, en de belangrijkste heb ik denk ik vandaag gedaan. Ik kocht dus spraaksoftware. Zodat ik kan schrijven zonder daadwerkelijk te hoeven typen.

Ik heb dus in 2020 en nu in 2021 best wel wat geld uitgegeven aan investeringen. Maar al deze investeringen waren echt voor mijn gezondheid. En die kon ik dus doen, omdat ik fulltime voor mezelf ben gaan werken. En daar ben ik enorm dankbaar voor.

Dit gaat ook over inclusiviteit

Als ik het over inclusiviteit heb, dan heb ik het vaak over culturele achtergrond of etniciteit. Dat komt doordat ik me ook focus op antiracisme. Maar fysieke (en mentale ook hoor) gesteldheid is net zo belangrijk als je het hebt over inclusiviteit. Daarnaast zijn er nog veel meer andere dingen natuurlijk. Maar dit zijn de onderwerpen die mij persoonlijk raken. Inclusiviteit gaat om het volwaardig onderdeel zijn van de maatschappij; ongeacht de kenmerken die je hebt. Inclusiviteit gaat dus ook om ability of disability.

Deze spraaksoftware maakt het mogelijk voor mij om alsnog mijn werk te doen. Vanmiddag stuurde ik mijn eerste mailtje die ik helemaal had gedicteerd. En ik weet vrij zeker dat degene die de mail ontving dat niet door heeft gehad (Anne, jij was het :-)). OK, ik moet nog een beetje oefenen. Het duurt namelijk best lang om deze tekst te schrijven. Maar als het goed is kan ik straks drie keer zo snel schrijven dan normaal. Mooie bijkomstigheid.

Soms heb ik het idee dat we in ons onderwijs, maar op de hele arbeidsmarkt te weinig aandacht hebben voor dit soort problemen en oplossingen. Ik vraag me af hoeveel studenten weten dat ze fibromyalgie hebben en hoeveel scholen ze daarin de juiste ondersteuning kunnen bieden. Ik weet dat er weinig werkgevers zijn die de investeringen die ik dit jaar voor mijn gezondheid heb gedaan, ook zouden doen voor mij. En dat vind ik niet gek hoor. Maar het is wel iets waar we ons bewust van moeten zijn. Het feit dat ik misschien een aantal weekjes niet zo goed kan typen, doet namelijk eigenlijk helemaal niets af aan mijn werk. Ik ben nog steeds een even goede onderwijskundige. Ik kan je nog steeds van alles vertellen over de onderwerpen die binnen mijn expertise vallen. En om even in het thema van deze Coronacrisis te blijven: ik ben geen dor hout.

Onbenut potentieel

ik ben enorm blij dat ik kan werken als ondernemer. Maar ik besef me ook dat er heel veel mensen zijn met een chronische ziekte, die geen ondernemer zijn. En als het systeem er niet is om hen te ondersteunen dan verliezen we een hoop potentieel. Mensen die geweldige hersenen hebben voor enorm goede inzichten of geweldige ideeën, zitten ziek thuis omdat ze bijvoorbeeld op hun werk deze ondersteuning niet kunnen krijgen. En hoe jammer is dat. Niet alleen voor henzelf, maar voor ons als maatschappij.

Ik volg op Instagram een vrouw die volgens mij echt geweldig in haar vak is. Ze schrijft de blog Chronisch Awesome. En haar blog vertelt ze ook over haar sollicitatie ervaringen. Ze vertelt over hoe ze wel eens is afgewezen voor een baan, omdat ze niet fulltime kan werken. En om de een of andere reden associëren werkgevers dat soms met een gebrek aan ambitie. Gek, vind ik dat. Want ik heb wel eens gehoord dat juist mensen met een chronische ziekte of beperking een enorme drive hebben om te werken. En daar herken ik mezelf ook in.

Wat is nu eigenlijk mijn punt?

Ik weet eigenlijk niet zo goed of ik wel een punt heb op dit moment. Misschien is het dat ik blij ben dat ik de luxe heb om voor mezelf te werken en voldoende te kunnen verdienen om al deze investeringen te doen. En misschien is het dat ik zo graag zou willen dat onze maatschappij ook op dit gebied een stuk inclusiever wordt. Maar wat ik denk ik vooral wil zeggen is: kijk hoe cool het is dat ik dit helemaal kon schrijven zonder ook maar een woord te typen.