Hoe gestandaardiseerde testen kansengelijkheid in de weg staan

KayleeRosalina

In Backstage Posted mei 02, 2021

Voordat ik begin met mijn master, moet ik een Engels certificaat halen. Als engels je moedertaal is, of je al een hele studie in het engels hebt afgerond is dat niet nodig. Maar, omdat mijn vorige master maar voor een deel in het engels was, moet ik eerst bewijzen dat ik het niveau ook echt aan kan. Niet gek natuurlijk. Hoe zonde zou het namelijk zijn als je een opleiding niet haalt, omdat je de taal onvoldoende beheerst (iets wat overigens in Nederland heel vaak voorkomt als je kijkt naar bijvoorbeeld Carribische studenten; een onderwerp op zichzelf).

Dus braaf bereid ik me deze weken voor op de toets die er aan zit te komen. Maar, ergens voel ik wel de ironie. Terwijl ik een opleiding ga volgen die er voor moet zorgen dat ik kan bouwen aan een more just society, moet ik eerst over een horde heen springen die juist vaak het tegenovergestelde veroorzaakt: de gestandaardiseerde test.

Het ontstaan van de gestandaardiseerde test

Wat je misschien nog niet weet, is de lelijke geschiedenis achter het ontstaan van de gestandaardiseerde test. Tijdens mijn opleiding aan de Universiteit Utrecht kreeg ik al een kleine inkijk in het probleem rondom testen zoals IQ testen. Niet omdat het onderdeel was van de opleiding (volgens mij is het er overigens wel een college over gegaan), maar omdat ik tijdens de examens van één van mijn vakken ziek was. De professor was zo aardig om mijn herkansing mondeling af te nemen, op zijn kantoor. Ik was namelijk de enige student die nog geëxamineerd moest worden. De professor kreeg volgens mij niet heel vaak de kans om één op één met studenten te praten. Want hij maakte gretig van de kans gebruik om ook zelf over vanalles te vertellen (geen zorgen, het examen had ik op dat moment al gehaald). Zo vertelde hij – ik kan me de naam van deze professor niet herinneren – over hoe IQ testen (ook een gestandaardiseerde test) enorm cultuurgevoelig zijn. Dat wil zeggen: als je uit een bepaalde cultuur komt heb je by default een voorsprong. Of andersgezegd: als je niet uit een wit-westerse cultuur komt, heb je by default een achterstand. Dat zit ingebakken in de IQ-test.

Zoals ik al zei: op dat moment begreep ik nog niet de diepgang van wat hij zei. Dat een toets cultuurgebonden is begreep ik; als student onderwijskunde leer je hoe je toetsen moet maken. En echt: het is één van de moeilijkste dingen om te doen. Een écht goede toets is ongelooflijk moeilijk om te maken.

Nu – jaren later – weet ik dat het alles te maken heeft met het ontstaan van de gestandaardiseerde test (waaronder de IQ test). Het is namelijk geboren uit eugenetica.

Wat was dat ook alweer Eugenetica?

Even in het heel kort: eugenetica is een beweging die het menselijk ras wil verbeteren en later vooral het witte ‘ras’. gelooft in genetische superioriteit van het witte ras. De Eugenetica is daarmee eigenlijk een pseudowetenschappelijke beweging om racisme te verantwoorden. Je kent zelf vast al een hoop voorbeelden uit je geschiedenislessen over de Tweede Wereldoorlog. En als je goed luistert wanneer Baudet praat (of eigenlijk überhaupt luistert als Baudet praat), hoor je de eugenetische retoriek luid en duidelijk in zijn woorden. De eugenetische manier van denken lijkt namelijk weer een opmars te maken.

Laten we er alsjeblieft aan werken dat die opmars niet doorzet. Want we zitten nog met een hele hoop relieken van de vorige golf. Waaronder – ja echt – de gestandaardiseerde test.

Het ontstaan van de gestandaardiseerde test

De gestandaardiseerde test moet worden terug herleid naar de IQ test van Alfred Binet in de context van de Industriële Revolutie. Binet ontwikkelde de IQ test in Parijs om te achterhalen welke kinderen extra ondersteuning konden gebruiken. Als je naar een IQ test kijkt is het ook logisch. Veel van de vragen passen in de manier waarop we naar leren keken tijdens de industriële revolutie. Maar de context is nu natuurlijk anders. En context is alles.

“Binet’s goals, however, were co-opted by proponents of racist and classist ideologies in the United States. Amid rising European immigration, white Anglo-Saxon Protestant social scientists feared the arrival of “impure” and less intelligent students in American public schools. The “Negro education debates” that ensued in the aftermath of the 1896 Plessy v. Ferguson decision — which upheld the constitutionality of “separate but equal” racial segregation — brought the notion of Black educability to the forefront of the national conversation, leading many to promote the bigoted notion of Black intellectual inferiority. Jim Crow laws and the growth of the eugenics movement in the United States also emphasized racial categorization and division.” – Stanford Daily

Al snel werden IQ-tests dus overgenomen en werd het verwoven met de eugenetica. Toen de eerste gestandaardiseerde tests werden ontwikkeld (in Amerika de SAT’s), geloofden de ontwikkelaars echt in de inferioriteit van zwarte mensen, disabled mensen, en noem maar op. En zoals ik eerder al schreef: toetsen maken is één van de moeilijkste taken in de onderwijskunde. Dat is het al als je heel erg reflectief bent op je eigen ideeën en overtuigingen. Het is dus belangrijk om te beseffen wie een test heeft ontwikkeld. En ten tijde van de eerste gestandaardiseerde testen was eugenetica (en waren daarme euigenetische overtuigingen) booming business.

Terug naar die gestandaardiseerde engels test die ik moet doen

Om aan mijn master te mogen beginnen ga ik de IELTS test doen. Het is een test die bestaat uit vier onderdelen: lezen, luisteren, spreken en schrijven. En nogmaals: ik vind het goed dat mijn engels getest wordt. De studie is helemaal in het engels en ik wil niet dat de taal een obstakel voor me wordt. Maar, het is ook heel erg belangrijk om te beseffen dat mijn engels niet het enige is dat getest wordt.

Mijn toetsskills

Toetsen maken is een vaardigheid en die kun je oefenen. Dat weten de makers van de IELTS ook, want je kunt je namelijk voorbereiden op de test door middel van gratis en betaalde cursussen. Toen ik aan de cursus begon viel me al snel op dat ik in de cursus niets leerde over engels lezen, verstaan, spreken of schrijven. In de cursus leer je hoe de test is gemaakt. Zo leggen ze uit welke type vragen ze stellen en hoe je per vraagtype het beste opzoek kunt gaan naar het passende antwoord. Eigenlijk kun je die trucjes zelfs toepassen als je niet eens echt engels kunt. En dat is belangrijk, want het betekent dat de test niet meet wat het moet meten: je engels niveau.

Wie doen het goed op dit soort testen? Studenten die ouders hebben die hoogopgeleid zij. Zij hebben namelijk over het algemeen vanuit huis meer ondersteuning gekregen in hun studiestrategieën. Daar kun je bij deze test dus de vruchten van plukken. Maar ook studenten die vanwege het feit dat ze rijke ouders hebben, examentraining hebben kunnen doen hebben een streepje voor. In examentrainingen train je namelijk precies deze strategieën. En ik kan het weten, ik heb die trainingen gegeven.

Het validistische aspect

Bij het luisteronderdeel valt het me op dat ik ook niet altijd getoetst word op mijn engels. Bij luisteren krijg je eerst een heel gesprek tussen twee mensen te horen. Daarna beantwoord je een aantal vragen over dat gesprek. Het gesprek duurt soms wel 4 minuten en je hebt geen idee wat voor vragen er daarna komen. 4 Minuten geconcentreerd luisteren, zonder dat je weet waar je naar luistert kan voor heel veel mensen pittig zijn. Er zijn heel veel soorten neurodiversiteit waarbij dat een issue kan zijn. Maar ook voor bijvoorbeeld mensen met chronische vermoeidheid of fybromyalgie (waaronder ik) kan dit heel uitdagend zijn. Want eigenlijk wordt niet alleen je engels getoetst, maar ook je geheugen en concentratievermogen. En dat zou de test niet moeten meten.

De culturele vooronderstellingen

Eén van de vraagtypes die je bij het luisteren kan tegenkomen is de attitude question. In dit vraagtype is het de bedoeling dat je achterhaalt wat een spreker voelt. Zo zegt mijn digitale docent: “If someone is accepting an apology, their tone would be gentle and understanding.” Dit is een voorbeeld van iets wat heel erg cultuurafhankelijk zijn. Zo zijn er volgens mij culturen waarin er niet gereageerd wordt wanneer een verontschuldiging wordt geaccepteerd. Als je uit zo’n cultuur komt, wordt de test dus een stuk lastiger te maken, terwijl je engels misschien wel meer dan genoeg is voor de studie die je wil volgen.

Gestandaardiseerde testen zijn gericht op een oude norm

Gestandaariseerde testen zijn een reliek van eugenetica en dat zien we ook vandaag de dag nog terug. Kom je uit een andere cultuur? Ben je niet neurotypisch of gezond? Of heb je in de aanloop naar je test sowieso al minder kansen gehad in het leven? Dan bevatten testen extra obstakels voor je die niets te maken hebben met hetgeen waar je op wordt getest. En dat creëert kansenongelijkheid. Want het kan er dus voor zorgen dat je minder snel (of niet) wordt aangenomen op een opleidingen, wat wederom je kansen verkleint.

Ik ben me er heel erg bewust van dat ik een privileged mens ben. Ik heb in mijn leven de kaarten gekregen die ervoor zorgen dat ik testen als dit relatief makkelijk kan halen, zodat ik de opleiding Social Justice and Community Action kan doen. Ik zie het vervolgens als mijn taak om ervoor te zorgen dat onder andere testen als deze, niet die kansen afnemen van anderen die dit net zo goed zouden moeten kunnen doen.